Gerçekten Bitti!

Bitti. Önce çok acı verir sanmıştım. Ama ilk anda birşey hissetmedim. Sonra yine iyiydim. Gece olunca çöktü işte yine o karşı konulmaz, kalp kıran, iğrenç duygu. O ise bunlardan habersiz yine yüzüme gülüp beni kendince sevmeye devam edecek. Ben onu eskisi sevmeye devam edebilecek miyim? İlk kez onu görmek istemediğimi farkettim bugün. Ehh geçici olduğu kesin de, bu da bir başlangıçtır değil mi? Ne olur bu bir başlangıç olsun! Tanrım?

0 yorum:

Yorum Gönder

About this blog

I remember one morning getting up at dawn, there was such a sense of possibility. You know, that feeling? And I remember thinking to myself: So, this is the beginning of happiness. This is where it starts. And of course there will always be more. It never occurred to me it wasn't the beginning. It was happiness. It was the moment. Right then.