Şimdi bir yolculuk zamanıdır

Çok fazla şeye ilgi duyuyorum. Hepsini görebilmek, öğrenebilmek mümkün değil. Bir tanesi de tam olamıyor bu yüzden. Sevmiyorum bu durumu. Hiçbirşeyi tam başaramamış gibi hissediyorum kendimi.
Dengesizim. Anlık olarak gayet iyiyim. Sonra bir başka an kendimi çok kötü hissediyorum. 5 dakika önce yaptğım bir şeyden 5 dakika sonra pişman oluyorum. Hastayım. Yoksa sadece henüz kendimi mi bulamadım? Eee bu yaşa kadar?
Bugünlerde bir yolculuğa ihtiyacım var sanki. Yolların kenarlarında ağaçlar, yeni yerler, tanımadığın insanlar, dolayısıyla seni tanımayan insanlar... Bir de beni seven birine ihtiyacım var tabii. Ona herkesin her an ihtiyacı var da... Neyse... Bilmiyorum nereye kadar.

0 yorum:

Yorum Gönder

About this blog

I remember one morning getting up at dawn, there was such a sense of possibility. You know, that feeling? And I remember thinking to myself: So, this is the beginning of happiness. This is where it starts. And of course there will always be more. It never occurred to me it wasn't the beginning. It was happiness. It was the moment. Right then.